سنگ الماس از جمله سنگهای ارزشمند و گران قیمتی است که از زمانهای بسیار قدیم مورد توجه حاکمین بوده است.
از الماس در درمان بیماری های سخت و عجیب استفاده می شد، زیرا برخی معتقد بودند که این الماس قابلیت شفابخشی جادویی دارد.
الماس‌ها را در کنار خانه‌ها، باغ‌ها و مزارع قرار می‌دادند تا از صاعقه‌های خطرناک محافظت کنند و از خانه‌ها در برابر افراد شرور محافظت کنند.
هندی ها در گذشته بر این باور بودند که الماس نماد پاکی و پاکدامنی است و هر که یک تکه الماس داشته باشد مهربان و دل پاک است و اغلب دوست داشتنی و شاداب است.
که به خواب عمیق و درمان شرایط زمین و بعد از کابوس و دیدهای بد کمک می کند.
جنگجویان و افراد دلیر با الماس تاج گذاری می کردند، با این اعتقاد که عامل بسیار مهمی در محافظت از آنها در برابر حملات اشرار است.
در دوران بودایی هندوستان مقدار زیادی از هندوستان را وقف می کرد.
استخراج و جمع آوری الماس در مورد فرهنگ یونان باستان، الماس به عنوان نیروهای محکم و رام نشدنی تلقی می شد که هاله ای از ایمنی و اطمینان را به حامل آن اضافه می کرد.
از الماس به عنوان طلسم شانس برای محافظت از حامل در برابر نیروهای شیطانی و خطرناک استفاده می شد و هر چه سنگ خالص تر باشد، شانس بیشتری برای خوش شانسی به ارمغان می آورد.
خلوص الماس با رنگ آن مشخص می شود، الماس بسیار شفاف از نظر شیمیایی خالص و ریز است، خلوص یک کریستال با روشن کردن آن آشکار می شود.
اگر نور منعکس شود و یک طیف نوری تشکیل شود که از طریق آن بتوان رنگ اصلی سنگ را مشاهده کرد، این نشان دهنده خلوص آن است، زیرا کریستال می تواند حاوی ناخالصی ها و جداول دیگری باشد که خلوص آن را کاهش می دهد.
