بسیاری از مطالعات مبتنی بر شواهد نشان داده اند که چوب دارچین کیلویی دارای اثرات درمانی است. با این حال، ممکن است کاملاً ایمن نباشد و عوارض جانبی آن نادیده گرفته شود. بررسی چتر حاضر برای روشن کردن ایمنی دارچین انجام شد.
متاآنالیزهای مرتبط و بررسی‌های سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد استفاده از دارچین در انسان با جستجوی PubMed، EMBASE، و کتابخانه کاکرین از آغاز تا 15 سپتامبر 2021 شناسایی شدند.
همه متاآنالیزها و مرورهای سیستماتیک در مورد ایمنی یا اثرات نامطلوب دارچین در نظر گرفته شد. PRISMA 2020 به عنوان استاندارد گزارش استفاده شد.
ما سه متاآنالیز و یک مرور سیستماتیک را شناسایی کردیم که ایمنی دارچین را توصیف می‌کرد. کیفیت متاآنالیز و مرورهای سیستماتیک با استفاده از “ارزیابی کیفیت روش شناختی مرورهای سیستماتیک” ارزیابی شد.
کیفیت آنها در دو مورد پایین (50%) و در دو مورد متوسط (50%) ارزیابی شد. هیچ عارضه سمی یا جانبی قابل توجهی بین گروه دارچین و گروه دارونما بدون توجه به دوز و مدت زمان وجود نداشت.
نتیجه گیری: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استفاده از دارچین هیچ عارضه جانبی ندارد. به عنوان یک درمان کمکی می تواند وضعیت سلامتی بیماران را بهبود بخشد.
به منظور توسعه رویکردهای پیشگیرانه، به مطالعات آینده برای بررسی خطرات مشخصات بهتر و عوامل محافظتی برای اثرات نامطلوب مربوط به استفاده از دارچین نیاز است.
دارچین به دست آمده از Cinnamomum verum J. Presl (خانواده Lauraceae) یک ادویه رایج در سراسر جهان و یک داروی گرمسیری است.
حاوی منگنز، آهن، فیبر غذایی، کلسیم، مشتقات آنها و سایر ترکیبات مرتبط است. دارچین یک عنصر محبوب در آشپزی، پزشکی، علوفه است و در بسیاری از صنایع استفاده می شود.
از دیدگاه بالینی، اغلب در درمان دیابت به دلیل پتانسیل هیپوگلیسمی و کاهش چربی آن استفاده می شود. همچنین مشخص شده است که در کاهش هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و سطح گلوکز خون ناشتا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مفید است.
